Na
een moeizame start zit het bekertoernooi erop. Dat het de clubavonden
opvallend verlevendigd heeft, zou ik niet willen zeggen, maat het heeft
in ieder geval aan één hoop voldaan.
Het aardige van zo’n bekertoernooi
is natuurlijk dat door de onvoorspelbaarheid van de resultaten van de loting de
kans bestaat dat de gedoodverfde finalisten in een vroeg stadium sneuvelen en
dat mindere goden hun kans grijpen. Zo leek bij ons de finale er één tussen
Frank en Tony te gaan worden, maar in de halve finales won Robbie , na barrage,
van Frank en Patrick versloeg Tony.
En zo kon het dus gebeuren dat in
de finale Patrick en Robbie tegen elkaar uitkwamen. Hoe die partij verliep is
mij ontgaan omdat mijn eigen partij al mijn aandacht opeiste, maar toen ik even
een kijkje ging nemen, zag ik Robbie enigszins moedeloos naar zijn stelling
kijken en vervolgens dat hij opgaf zodat Patrick wel de winnaar moest zijn.
Helemaal uit de lucht kwam deze uitslag natuurlijk niet vallen. Gezien zijn
Osboresultaten en zijn recente overwinning op Tony heeft Patrick duidelijk de
smaak weer te pakken en zijn overwinning op Robbie accentueert dat nog eens. Ga
zo door, Patrick, en gefeliciteerd.